Beschermlaagjes rond je hart

Ons hele leven zijn we bezig met leren. We leren hoe we ons moeten gedragen, hoe we moeten omgaan met andere mensen, hoe het hoort en hoe het niet hoort. We leren onszelf te beschermen, worden steeds groter en sterker, we bouwen steeds meer laagjes op.... En als we dan groot en 'volwassen' zijn, komen we erachter dat we alles (of heel veel) van wat we altijd hebben geleerd weer moeten afleren. Dat al die beschermlaagjes die we ooit voor onszelf hebben opgeworpen ons niet meer dienen. Eigenlijk komen we erachter dat die schermen eerder onze groei tegenwerken, dan dat ze ons helpen groeien.

Eerlijk zijn

Gisteren sprak ik een moeder van een vriendinnetje van mijn dochter op school. Haar dochter wilde nu niet met mijn dochter spelen. Ze zei verontschuldigend "Ze zijn nog zo eerlijk". "Heel goed juist!", zei ik. Het zette mij weer even aan het denken. Want wie kent niet het gevoel? Dat je ergens eigenlijk helemaal geen zin in hebt maar dat je het toch maar doet om die ander niet te kwetsen. Kinderen zijn daar inderdaad nog heel goed in.

Puur en onbevangen

Soms betrap ik mezelf er ook op dat ik me schaam als een van mijn dochters 'zo eerlijk' is. Maar wij kunnen veel leren van onze kinderen! Zij zijn nog puur, onbevangen en eerlijk. Zij praten vanuit hun hart. Ok, soms zou het wel iets subtieler kunnen maar daar zijn wij voor om hen te leren hoe je op een subtiele manier duidelijk maakt dat je vandaag even niet zo'n zin hebt om te spelen. ; )

Rond je 40e, kom je tot de ontdekking dat je deze beschermlaagjes moet loslaten om weer terug te komen bij je eigen kern.

Volgens mij duurt dat loslaten van die beschermlaagjes voort tot het einde en bouw je ook weer nieuwe laagjes op. En dat is precies waar het leven voor bedoeld is. Om jou te laten leren, ontwikkelen en verder te laten evolueren. Dus als je nog steeds op zoek was naar de 'betekenis van het leven', hier is je antwoord! ; ) Zelf heb ik ook heel wat laagjes opgebouwd. Uiteindelijk had ik zóveel beschermlaagjes rondom mijn hart opgetrokken dat ik niet eens meer wist wie ik was, waar ik van hield en waarmee ik bezig was. Mijn innerlijke vuur was slechts nog een waakvlammetje. Natuurlijk was ik er gewoon al die tijd. Ik deed me niet anders voor dan wie ik was, want ik leef vanuit mijn hart. Ik heb alleen, zonder dat ik het in de gaten had, zoveel beschermlaagjes rondom mezelf opgebouwd, dat mijn hart, mijn innerlijke vuur en wie ik in de kern ben totaal in de verdrukking kwam.

Alles wat je nodig hebt zit al in jezelf

Gelukkig was mijn innerlijk vuur groot genoeg om dat uiteindelijk toch in te zien. Het heeft wel 19 jaar geduurd maar die tijd was nodig voor mij om volwassen te worden. Om persoonlijk te ontwikkelen, te groeien en eerlijk te worden naar mezelf. Om mezelf weer serieus te nemen. Weer te ontdekken wie ik ben, waar ik van houd en waar ik naartoe wil. Het is een bevrijding om terug te komen bij jezelf en te ontdekken dat álles waar ik al die tijd naar op zoek ben geweest, gewoon verborgen zat in mezelf! Dankzij alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven ben ik tot deze ontdekking gekomen. Ik ben trots op mezelf dat ik de schoonheid en de kracht die altijd al in me zat weer heb teruggevonden.

Ik gun jou ook die bevrijding! Wil je weten hoe ik jou daarbij kan helpen, neem dan even contact met me op.