Waarom trouw blijven aan jezelf en je grenzen aangeven vaak weerstand oproept (en waarom dat goed nieuws is)

Er zijn van die periodes dat het lijkt alsof je aan alle kanten getest wordt. Je geeft je grens aan, maar de ander gaat eroverheen. Je benoemt wat je voelt, maar je krijgt te horen dat je je aanstelt. Je kiest voor jezelf, maar mensen om je heen reageren verontwaardigd of zelfs boos.

Is dit herkenbaar voor jou? Het lijkt op dit moment collectief in de lucht te hangen. Alsof het universum ons uitdaagt om eindelijk écht te gaan staan voor wie we zijn – ook als dat betekent dat anderen het moeilijk vinden. In dit artikel en podcast neem ik je mee in wat er nu in het collectieve veld speelt, waarom je meer weerstand kunt ervaren zodra je trouw blijft aan jezelf, en hoe je dit juist kunt zien als een teken dat je in een diepere laag van je groei terecht bent gekomen.

Het collectieve veld van verantwoordelijkheid en volwassenheid

Met het collectieve veld bedoel ik simpelweg de tendens die je overal om je heen kunt terugzien: in relaties, op werk, in families en vriendschappen. Het is alsof er een thema door onze samenleving heenloopt waar steeds meer mensen mee te maken krijgen. Dat gezamenlijke patroon noem ik het collectieve veld.

Op dit moment gaat dat thema heel duidelijk over verantwoordelijkheid en emotionele volwassenheid. Oude patronen van aanpassen en jezelf wegcijferen houden steeds minder stand. Steeds meer mensen voelen: ik wil niet meer leven volgens de verwachtingen van anderen, maar volgens mijn eigen waarheid.

Dat klinkt prachtig, maar het schuurt ook. Want zolang jij meeging in wat de ander wilde, voelde die ander zich comfortabel. Jij hield de schijnbare harmonie in stand door jezelf klein te maken. Maar zodra je stopt met pleasen, moet de ander ineens zelf in de spiegel kijken.

En dat is spannend. Want verantwoordelijkheid nemen voor je eigen emoties, gedrag en keuzes vraagt volwassenheid. Niet iedereen kan of wil dat al. Daarom zie en hoor  je nu zoveel confrontaties rondom grenzen, eerlijkheid en verantwoordelijkheid.

Wat er gebeurt als jij je grens stelt

Misschien heb je het zelf ervaren: je geeft gewoon op een rustige en duidelijke manier jouw grens aan. Je legt uit wat je voelt of waar jouw grens ligt en je verwacht dat de ander je wel begrijpt of in ieder geval je grens respecteert, maar vaak gebeurt er iets heel anders. In plaats van erkenning krijg je:

• Boosheid: “Hoe durf je dit te zeggen?!” – de ander voelt zich persoonlijk aangevallen en reageert vanuit woede.
• Slachtofferschap: “Jij maakt mij ongelukkig.” – De verantwoordelijkheid voor hun gevoel wordt bij jou neergelegd.
• Gaslighting: “Jij bent gewoon te moeilijk, stel je niet zo aan.” – jouw ervaring wordt ontkend of gebagatelliseerd, waardoor je gaat twijfelen aan jezelf.

Dit kan heel verwarrend zijn en het maakt je al snel aan het twiijfelen over jezelf. Jij bent namelijk wel de laatste die het voor iemand ‘lastige’ of moeilijk wilt maken en wil niet voor spanning zorgen. Maar het is belangrijk om te begrijpen dat deze reacties vaak reflexen zijn. Het zijn automatische verdedigingsmechanismen, niet omdat jij iets verkeerd doet, maar omdat de ander zich ongemakkelijk voelt bij jouw grens.

Wanneer jij je eerder altijd aanpaste, werkte hun oude patroon prima. Jij hield de sfeer in balans door jezelf weg te cijferen. Maar zodra jij kiest om trouw te blijven aan jezelf, houdt dat systeem op te bestaan. De ander moet dan ineens zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun gevoelens of gedrag, en dat is confronterend.

Dit speelt trouwens niet alleen in liefdesrelaties. Je ziet het net zo goed op de werkvloer, in vriendschappen of binnen familiesystemen. Overal waar jij jarenlang gewend was om water bij de wijn te doen, ontstaat er nu een verschuiving. Er komt een moment waarop je voelt: tot hier en niet verder. En juist dát moment is de start van echte verandering,  niet alleen voor jou, maar daardoor ook in de dynamiek met de ander.

Weerstand is een teken van groei

Het is verleidelijk om te denken: Zie je wel, ik ben te streng. Ik vraag te veel. Misschien moet ik toch maar wat toegeven. Zeker als de ander heel overtuigend of dominant reageert of je zelfs beschuldigt, kan het voelen alsof jij degene bent die verkeerd zit.

Maar dit is precies de valkuil waarin je terugstapt in oude patronen. Vroeger koos je misschien vaak voor de weg van de minste weerstand: jezelf aanpassen, je woorden inslikken, je behoeften opzij zetten. En ja, dat leek de harmonie en rust te bewaren, maar alleen aan de buitenkant. Van binnen vrat het jouw eigen energie en liet het jou steeds verder bij jezelf vandaan drijven.

Weerstand van anderen is géén bewijs dat jij fout zit. Integendeel: het is een teken dat jij aan het groeien bent. Want zodra jij stevig gaat staan in jouw waarheid, wordt zichtbaar wie daar wel en wie daar (nog) niet mee om kan gaan.

Dat kan pijn doen, vooral als het gaat om mensen van wie je houdt of met wie je al lange tijd een band hebt. Toch is dit onderscheid onmisbaar en nodig. Het maakt je duidelijk welke relaties voor jou echt voedend en gelijkwaardig zijn, en welke vooral draaien op jouw aanpassingsvermogen.

Dus zie deze weerstand niet als aanleiding om weer terug te gaan naar jezelf kleiner maken. Juist door bij jezelf te blijven, houd je je eigen energie zuiver en maak je ruimte voor verbindingen en relaties die gebaseerd zijn op respect, eerlijkheid en liefde, in plaats van op aanpassing, onoprechtheid en schijnveiligheid.

De angst voor afwijzing doorbreken

Veel mensen cijferen zichzelf weg uit angst voor afwijzing. Want ergens diep vanbinnen zit de overtuiging: als ik mezelf laat zien zoals ik ben, dan loop ik het risico dat de ander me niet meer wil, niet meer leuk vindt of zelfs helemaal afwijst. Dus passen we ons aan, slikken we onze gevoelens in en drukken we onze ware wensen en behoeften weg, alles om maar die afwijzing te vermijden.

Maar het bijzondere is dit: wanneer jij eindelijk kiest om trouw te blijven aan jezelf, kan het inderdaad gebeuren dat iemand je afwijst of zich terugtrekt. En dat voelt pijnlijk. Maar besef goed: dit is geen échte afwijzing van jou als mens. Het is simpelweg de grens van wat de ander op dit moment kan dragen of ontvangen. Het zegt niets over jouw waarde.

De werkelijke afwijzing ontstaat juist wanneer je jezelf structureel wegcijfert. Want daarmee wijs je jezelf af, keer op keer. En die innerlijke afwijzing kost je veel meer energie en gemoedsrust dan het verdragen van de reactie van een ander ooit zal doen.

En ja, vaak zit daaronder de diepste angst: dat je uiteindelijk helemaal alleen achterblijft. Dat niemand jou meer ziet of kiest, als je echt jezelf bent. Maar dit is een illusie die ons klein houdt. In werkelijkheid is het tegenovergestelde waar: zodra jij jezelf volledig kiest, open je de deur voor mensen die jóu echt kunnen zien, waarderen en liefhebben zoals je bent. Soms betekent dat dat er eerst mensen wegvallen, maar daardoor ontstaat juist ruimte voor verbindingen die veel echter, voedender en liefdevoller zijn dan wat je tot nu toe gekend hebt.

Het vraagt moed om dit te doorbreken. Maar zodra je merkt dat je de ‘nee’ van een ander kunt verdragen zonder jezelf te verliezen, ontstaat er een diepe rust in je systeem. Je kiest voor je eigen gemoedsrust, en dat is een vorm van zelfliefde die niemand je meer kan afnemen. En vanuit die plek zul je ontdekken: je bent nooit écht alleen, want je hebt jezelf, en van daaruit trek je vanzelf de mensen aan die werkelijk bij je passen.

Waarom dit nu zoveel speelt in relaties

Die diepste angst om alleen achter te blijven, speelt zich vaak juist het sterkst af in onze relaties en zeker in onze intieme relaties. Want daar zit onze oer behoefte aan verbinding, veiligheid en gezien worden. Precies daarom word je met grenzen en trouw blijven aan jezelf in relaties zo vaak op de proef gesteld.

Vanuit een spiritueel perspectief schuiven we collectief richting een hogere energie en trilling: meer authenticiteit, oprechtheid en onvoorwaardelijke liefde. Dat klinkt groots en misschien zweverig, maar het begint eigenlijk met iets heel wezenlijks en simpels: trouw zijn aan jezelf, ook in je meest intieme relaties.

En daar wringt het, want ons hele systeem is gebouwd op aanpassen:

• Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.
• Wees lief, gedraag je en houd de ander tevreden.
• Pas je aan, want dan hoor je erbij.

Dus zodra jij zegt: Ik kies voor mezelf. Ik luister naar mijn gevoel. Ik laat mijn grens respecteren, ga je daar dwars tegenin en doorbreek je een eeuwenoud patroon.

Vervolgens brengt het universum steeds situaties op je pad waarin je opnieuw mag oefenen. Iedere keer dat je trouw blijft aan jezelf, hoe spannend dat ook voelt, veranker je die nieuwe realiteit dieper in je systeem. En juist in relaties, waar die angst voor afwijzing het grootst is, maak je de grootste sprongen in groei wanneer je deze oefening aangaat.

Hoe je stevig blijft staan in weerstand

Misschien denk je nu: Ja, mooi gezegd, maar hoe doe ik dat dan? Want laten we eerlijk zijn: het voelt allesbehalve fijn als iemand boos wordt of je manipuleert.

Hier zijn drie ankers die je helpen:

1. Herken projectie

Als iemand jou beschuldigt, vraag je dan af: gaat dit echt over mij, of is dit de pijn van de ander die gespiegeld wordt? Vaak ontdek je dat de ander jou verantwoordelijk probeert te maken voor iets waar hij of zij zelf niet naar wil kijken.

2. Blijf in je volwassen energie

Volwassen energie betekent: ik neem verantwoordelijkheid voor mijn stuk, en ik leg de verantwoordelijkheid van de ander terug waar die hoort. Je hoeft niet harder te schreeuwen of jezelf te verdedigen. Rustig en duidelijk blijven is krachtiger dan welke emotionele uitbarsting ook. Het helpt om eerst even (of een paar dagen) afstand te nemen om je eigen emoties te laten zakken en terug bij je volwassen zelf te komen. 

3. Luister naar je lichaam

Je lichaam voelt feilloos aan of iets klopt of niet. Als er bijvoorbeeld spanning in je buik, keel of hart ontstaat, luister daarnaar. Dat is jouw innerlijke kompas dat aangeeft: hier mag ik mijn grens bewaken.

Het grotere plaatje: liefde en authenticiteit

Wanneer jij trouw blijft aan jezelf, creëer je ruimte en open je de deur voor relaties die gebouwd zijn op echte liefde en respect. Je hoeft jezelf niet langer kleiner te maken om de ander comfortabel te houden. En je hoeft jezelf niet te verloochenen om goedkeuring te krijgen.

Dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. Sommige relaties zullen verschuiven of zelfs wegvallen. Dat kan rauw en pijnlijk voelen, omdat je afscheid moet nemen van wat je dacht dat veilig was. Maar bedenk: het was een veiligheid gebaseerd op aanpassen en controle en dus angst, niet op echte verbinding en dus liefde.

Juist door dit proces heen ontdek je dat liefde niet iets is wat je moet verdienen door jezelf aan te passen, maar iets dat vrij kan stromen wanneer je volledig jezelf bent. En ja, dat kan betekenen dat je een periode meer alleen bent of dat oude structuren breken. Maar in die leegte komt ruimte voor iets nieuws: relaties die in lijn zijn met wie jij werkelijk bent, die licht, vrij en voedend voelen.

Zoals Abraham Hicks zo mooi zegt: 

Wanneer je trouw bent aan jezelf, ben je in lijn met Source. (met de bron)

En vanuit die energie trek je alleen nog mensen en situaties aan die resoneren met jouw authentieke frequentie. Dat is de echte vrijheid en de basis van liefde die niet afhankelijk is van omstandigheden, maar voortkomt uit wie jij bént.

Jij bent niet moeilijk, jij bent eerlijk

De volgende keer dat iemand zegt dat jij te moeilijk bent omdat je een grens trekt, herinner jezelf dan hieraan:

• Je bent niet moeilijk. Je bent eerlijk.
• Je bent niet lastig. Je bent trouw aan jezelf.
• Je bent niet egoïstisch. Je kiest voor gezonde liefde.

Dit is precies wat de wereld nu nodig heeft: mensen die bereid zijn om de oude patronen van schijnveiligheid los te laten en de moed hebben om authentiek te zijn.

Het vraagt lef om te blijven staan terwijl de ander je misschien wegzet als lastig, maar het is juist die eerlijkheid die jou magnetisch maakt en die jouw relaties op een dieper niveau kan tillen. Door jouw voorbeeld nodig je ook anderen uit om eerlijker te worden naar zichzelf. En dat is misschien wel het mooiste geschenk dat je kunt geven: een levend bewijs dat trouw blijven aan jezelf niet tot verlies leidt, maar tot echte vrijheid en liefde.

Samen groeien

Dit proces hoef je niet alleen te doen. Juist in deze fase is het zo waardevol om je omringd te weten door mensen die hetzelfde pad bewandelen. Een community van gelijkgestemden die begrijpen hoe spannend het is om grenzen te stellen, die je spiegelen waar je jezelf nog verliest, en die je aanmoedigen om door te zetten wanneer de weerstand groot voelt.

In mijn programma Stevig op jezelf staan help ik je om dieper te zakken in jezelf, oude overtuigingen en patronen los te laten en een stevige basis in jezelf te bouwen. Zodat je niet alleen sterker staat, maar ook ervaart dat je relaties lichter, vrijer, betekenisvoller èn liefdevoller worden. Want als jij stevig op jezelf staat, kun je verbinding kiezen vanuit liefde in plaats van angst.

Wil jij ook steviger leren staan in jezelf, ook als anderen moeite hebben met jouw oprechtheid? Sluit je dan aan bij mijn programma Stevig op jezelf staan en ontdek hoe bevrijdend het is om jezelf niet langer klein te maken, maar vanuit liefde voor jezelf én de ander rechtop te blijven.

Tot de volgende keer, liefs Fanny 💛