Waarom verandert er niets, ondanks al mijn innerlijke werk?

Wanneer ben ik nou eens aan de beurt? Je kijkt om je heen en ziet hoe anderen hun leven op de rit lijken te hebben. Ze groeien in hun carrière, genieten van een liefdevolle relatie of manifesteren moeiteloos de dingen waar jij al zó lang naar verlangt. Jij bent al jaren bezig met persoonlijke ontwikkeling. Je hebt diep in jezelf gekeken, blokkades aangepakt, oude wonden geheeld. Je hebt jezelf ontelbare keren opnieuw uitgevonden. En toch… lijkt er niets wezenlijks te veranderen. Je voelt je alsof je vastzit, alsof het leven aan je voorbijgaat terwijl jij maar wacht op het moment waarop jij eindelijk aan de beurt bent.

Luister het artikel hier op YouTube of als PodCast op Spotify of Apple Podcasts. 

En precies dát is waarom je vastzit. Niet omdat je niet genoeg doet, niet omdat je iets verkeerd doet, maar omdat je onbewust nog steeds wacht. Je wacht op dat moment waarop het universum je inspanningen eindelijk lijkt te belonen, waarop het harde werken zich terugbetaalt in tastbare resultaten. Niet alleen op een doorbraak, een kans of een teken, maar vooral op het gevoel dat alles eindelijk klopt—dat je het gemaakt hebt, dat je rust hebt gevonden, dat de liefde of het succes waar je zo naar verlangt eindelijk verschijnt. Maar hoe meer je je daarop richt, hoe gefrustreerder en onrustiger je wordt.

Je keurt jezelf af omdat je, ondanks al je innerlijke werk, nog steeds niet hebt bereikt wat je zo graag wilt. Je hebt het gevoel dat je tekortschiet, dat je iets fout doet, dat er iets mis is met jou. De afstand tussen waar je nu bent en waar je denkt te moeten zijn, voelt als een onoverbrugbare kloof. En zolang je blijft wachten, blijft die kloof bestaan.

De frustratie en onrust die je voelt, zijn geen teken dat je faalt, maar juist dat je groeit. Je bent een nieuw niveau van bewustzijn aan het bereiken, maar je blijft je nog vasthouden aan het oude, uit angst voor het onbekende. Het is alsof je in een jas bent gegroeid die te klein is geworden, maar je weigert een nieuwe te kopen. Je blijft je vastklampen aan je oude jas, ondanks dat hij knelt, ongemakkelijk voelt en je bewegingen belemmert. Je focust voortdurend op het ongemak van die veel te kleine jas en tegelijkertijd keur je jezelf af omdat je je doel nog niet hebt bereikt. Het resultaat? Je zit gevangen tussen frustratie over het verleden en onrust over de toekomst, waardoor je het enige mist dat écht beweging kan brengen: het huidige moment.

En als je zelf niet besluit om die oude jas uit te trekken en een nieuwe te kiezen, zorgt het universum ervoor dat je wel moet. Door een gebeurtenis die je leven opschudt—een relatiebreuk, ontslag, financiële klap, ziekte of ander onverwacht keerpunt—word je alsnog gedwongen om los te laten. Maar jouw pad is geen vergissing. Jouw pad is een pad van groei, van diepe transformatie, van sterke ontwikkeling. Misschien lijkt het alsof anderen sneller vooruitgaan, maar wat jij opbouwt is een fundament dat niet zomaar instort. Waar jij doorheen gaat, maakt je sterker, bewuster en wijzer.

Je hoeft niet te wachten tot het universum ingrijpt. De nieuwe jas hangt al voor je klaar. Een jas die je ruimte geeft, waarin je vrij kunt ademen en bewegen en die eindelijk past bij wie je werkelijk bent geworden. Je hoeft hem alleen nog maar aan te trekken.

De illusie van stilstand: er gebeurt meer dan je denkt

Het voelt misschien alsof je stilstaat, alsof je ondanks al je inspanningen geen stap verder komt. Maar die frustratie en onrust zijn geen tekenen dat je faalt—ze zijn juist een teken dat je groeit. Je bent uit je oude jas gegroeid, maar omdat de nieuwe nog onbekend voelt, blijf je vasthouden aan wat je kent. Dat vasthouden creëert de illusie van stilstand.

We zijn gewend om groei te koppelen aan zichtbare resultaten, terwijl de echte transformatie zich vaak onder de oppervlakte voltrekt. Soms lijkt het leven je tegen te houden, maar in werkelijkheid nodigt het je uit om te voelen in plaats van te streven. Niet langer geforceerd proberen vooruit te komen, maar bewust aanwezig zijn bij wat zich nu in jou afspeelt. Dit is de essentie van vrouwelijke energie: niet passief afwachten, maar ruimte maken voor de groei die zich al voltrekt, zelfs als je die nog niet direct ziet.

Je kunt dit proces vergelijken met een rups in zijn cocon. Van buiten lijkt het alsof er niets gebeurt, maar binnenin voltrekt zich een complete transformatie. Zou je de cocon openbreken voordat de vlinder er klaar voor is, dan zou hij nooit de kracht ontwikkelen om echt te vliegen. Hetzelfde geldt voor jouw innerlijke groei: het vraagt om vertrouwen, niet om controle. Hoe meer je probeert te forceren, hoe pijnlijker het voelt. Veel mensen verzetten zich tegen overgave, omdat ze controle verwarren met zekerheid. Het ego wil weten hoe, wanneer en met wie iets gebeurt. Maar echte veiligheid ligt niet in controle—het ligt in durven vertrouwen dat de juiste jas, het juiste pad en de juiste omstandigheden zich precies op het juiste moment aandienen, wanneer jij klaar bent om ze echt te dragen.

Burn-out: wanneer je lichaam de noodrem trekt

Voor veel mensen die zich in deze overgangsfase bevinden, komt er een moment waarop hun lichaam letterlijk de noodrem aantrekt. Dit is wat we een burn-out noemen: niet simpelweg ‘te moe zijn’, maar een diep fysiek en emotioneel signaal dat je te lang hebt vastgehouden aan een jas die niet meer past. Je hebt geprobeerd door te zetten, jezelf geforceerd vooruit te duwen terwijl je systeem schreeuwde om rust, om verandering, om een nieuwe richting.

Een burn-out is geen teken van falen—het is een teken dat je niet meer kunt terug naar hoe het was. Je bent zo ver gegroeid dat je oude manier van leven je simpelweg niet meer dient. Maar in plaats van dit te zien als een uitnodiging om los te laten, zie je het misschien als een obstakel. Je voelt je misschien gefrustreerd, machteloos, alsof je ineens stil bent gezet terwijl je juist zo graag vooruit wilde. Maar wat als dit geen stilstand is, maar precies de beweging die je nodig hebt? Wat als je lichaam niet tegen je werkt, maar voor je?

In een burn-out word je gedwongen om te stoppen met rennen naar een toekomst die niet meer past. Om niet langer te zoeken naar oplossingen buiten jezelf, maar echt te voelen wat je nodig hebt. Het universum heeft de oude jas van je afgetrokken en je de kans gegeven om opnieuw te kiezen. De vraag is: durf je dat te zien? Durf je te accepteren dat je niet meer terug kunt naar hoe het was, en dat dit geen verlies is, maar een kans om eindelijk de ruimte in te nemen die voor jou bedoeld is?

Misschien voelt het alsof je vastzit. Maar diep van binnen is dit geen stilstand. Dit is de coconfase van je transformatie. En als je de moed hebt om niet tegen deze fase te vechten, maar erin te verzachten, zul je merken dat je vanzelf weer beweegt—niet door te forceren, maar door te vertrouwen.

Van wachten op echte liefde naar leven in verbinding

Net zoals je in een burn-out gedwongen wordt om los te laten wat niet meer past, gebeurt dit ook in je relaties. Misschien wacht je niet op een verandering in je werk of levensomstandigheden, maar op een diepere verbinding met een ander. Misschien verlang je naar liefde, naar iemand die jou echt ziet en kiest, of hoop je dat je huidige partner eindelijk verandert, zodat je relatie wordt zoals je diep van binnen wenst.

Dit wachten brengt een constante innerlijke strijd met zich mee. De focus ligt volledig op wat er ontbreekt—op wat je partner niet doet, niet ziet, niet begrijpt. Je merkt hoe je eindeloos in gesprekken met vriendinnen blijft hangen over hoe hij maar niet groeit, hoe hij niet emotioneel open is, hoe hij zich niet committeert of geen stappen zet in zijn eigen ontwikkeling. Je vraagt je af hoe lang je nog moet wachten, hoe vaak je het nog moet uitleggen, en waarom hij het nog steeds niet ‘snapt’. Of je zit in een fase waarin je smacht naar een liefde die er maar niet lijkt te komen en vraagt je af of je ooit die diepere verbinding zult vinden. Hoe harder je verlangt, hoe groter de kloof lijkt tussen waar je nu bent en waar je wilt zijn.

Het gevoel dat je vastzit wordt versterkt doordat je geluk afhankelijk maakt van iets buiten jezelf, iets wat je niet volledig in de hand hebt. Je denkt dat als hij verandert, als hij bewuster wordt, als hij eindelijk inziet wat jij allang ziet, je relatie dan eindelijk goed zal voelen. Maar hoe meer je je daarop richt, hoe zwaarder en frustrerender het wordt. Dit eindeloze wachten en hopen kost bakken met energie en creëert alleen maar meer onrust in jezelf.

Maar hoe doe je dit als je in een relatie zit?

Je hoeft niet meteen weg te gaan of de relatie te verbreken, maar je kunt wel stoppen met wachten. Dit betekent dat je je aandacht verlegt van de ander naar jezelf, niet door je partner compleet los te laten, maar door op een andere manier aanwezig te zijn in de relatie.

• Stop met energie steken in iemand veranderen. In plaats van je partner steeds opnieuw te wijzen op wat er ontbreekt, onderzoek wat deze relatie jou laat zien over jezelf. Waar geef jij je kracht weg? Waar verwacht je dat de ander iets invult wat je misschien zelf mag ontwikkelen?
• Wees eerlijk over je verlangens zonder te forceren. In plaats van eisen te stellen of te wachten op erkenning, kun je benoemen wat je nodig hebt zonder dat het afhangt van de reactie van de ander. Kun jij jouw waarheid uitspreken, ongeacht of hij het begrijpt of niet?
• Leef je eigen waarheid. Als jij verlangt naar emotionele diepgang en groei, hoe leef je dat dan zelf? Wacht je tot de ander meebeweegt, of geef je jezelf de ruimte om je eigen pad te volgen, los van wat hij wel of niet doet?

Dit gaat niet over ‘doen alsof je het al hebt’, maar over een diepe innerlijke shift. Niet langer hopen dat de ander verandert, maar zelf het voorbeeld zijn van de energie waarin je wilt leven. Dat betekent niet dat je je partner moet ‘meenemen’ in je groei, maar dat je je eigen pad volgt, of de ander daarin meekomt of niet. Soms leidt dat ertoe dat een relatie vanzelf verschuift naar een diepere verbinding, omdat jij die verandering belichaamt en niet meer uit angst of tekort handelt. En soms betekent het dat je jezelf toestaat een jas te kiezen die écht bij je past, zonder dat het universum je hoeft te dwingen door pijnlijke situaties.

De echte verandering begint op het moment dat jij ophoudt met wachten en verantwoordelijkheid neemt voor je eigen energie. Zodra je niet langer gefocust bent op wat de ander wel of niet doet, ontstaat er ruimte. Ruimte om te voelen, om te ontdekken wat jij nodig hebt en om keuzes te maken die passen bij wie jij nu bent. Vanuit die staat van zijn trek je óf een relatie aan die echt bij je past, óf je ervaart een verschuiving in de relatie waarin je nu zit, omdat jij niet langer wacht, maar leeft in verbinding.

Je innerlijke kind en zelfcompassie: een sleutel tot beweging

Wanneer je jezelf gevangen voelt in het wachten, in de frustratie over wat nog niet is en de onrust over wat nog moet komen, is de neiging groot om streng te zijn voor jezelf. Je denkt misschien: ‘Ik zou verder moeten zijn. Waarom voel ik me nog steeds zo? Wat doe ik verkeerd? Waarom lukt het mij niet om dit te veranderen?’

Maar stel je voor dat je op die manier tegen een kind zou praten dat zich onzeker en verloren voelt. Zou dat helpen? Zou dat liefdevol voelen? Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk zou het juist zorgen voor nog meer boosheid en frustratie!

Het deel van jou dat wacht, dat hunkert naar erkenning, liefde of een doorbraak, is vaak je innerlijke kind. Dit is het deel dat ooit leerde dat liefde iets is wat je moet verdienen, dat je alleen goed genoeg bent als je voldoet aan bepaalde voorwaarden. Dit innerlijke kind verlangt naar veiligheid en bevestiging, en zoekt dat onbewust in een ander—of dat nu je partner, een toekomstige liefde of een externe omstandigheid is.

Zelfcompassie is hier de sleutel. Niet door jezelf ‘liefde te geven’ op een oppervlakkige manier, maar door werkelijk te erkennen waar je nu staat, zonder oordeel. Kun je jezelf de veiligheid bieden die je zoekt in iemand anders? Kun je aanwezig blijven bij de onrust en onzekerheid, zonder erin te verdwijnen of het te willen fixen? Pas wanneer je volledig accepteert waar je nu bent, kan de energie weer gaan stromen.

Van controle naar vertrouwen: vrouwelijke energie in balans

We leven in een maatschappij die sterk gericht is op actie, presteren en controle. Alles moet meetbaar zijn, doelgericht, efficiënt. Dat is pure mannelijke energie. Maar groei, liefde en manifestatie ontstaan juist in de vrouwelijke energie van ontvangen. Dit betekent niet dat je niets doet, maar dat je bewust aanwezig bent in wat er nu is, zonder te forceren. Ontvangen is geen passieve overgave, het is een diepe innerlijke keuze om te vertrouwen op de stroom van het leven.

Zolang je wacht tot iets buiten jezelf verandert je partner, je relatie, de timing van die ene ontmoeting ben je in feite nog steeds bezig met controle. Je probeert het leven te laten voldoen aan een plaatje dat je in je hoofd hebt. Maar precies dat zorgt ervoor dat je aan overvloed voorbijgaat en leeft in onrust en frustratie. Je mist wat er allemaal al wèl is, omdat je alleen kijkt naar wat er nog ontbreekt.

Stoppen met wachten en aanwezig ‘zijn’ in het nu

Wanneer je stopt met wachten en volledig aanwezig bent bij jezelf, in het hier en nu, begint er iets te verschuiven. Door je bewust te worden van je eigen gedrag, gevoelens en gedachten, ga je herkennen hoe vaak je keuzes maakt vanuit een gevoel van gemis—hoe je je vasthoudt aan patronen die je bevestigen in het idee dat iets of iemand anders nodig is om je compleet te voelen.

Misschien merk je dat je jezelf steeds aanpast in je relatie, in de hoop dat je partner je meer gaat zien of waarderen. Misschien zie je dat je telkens bezig bent met hoe iemand anders zou moeten veranderen, omdat je denkt dat je dan pas de liefde, erkenning of verbondenheid zult voelen waar je zo naar verlangt. Dit zijn subtiele maar krachtige signalen van handelen vanuit tekort.

Op het moment dat je dit patroon doorziet, kun je een andere keuze maken. Je kunt stoppen met aanpassen, stoppen met wachten, stoppen met zoeken naar bevestiging buiten jezelf. Niet door jezelf ‘liefde te geven’ als een trucje, maar door werkelijk te voelen wat er in jou leeft en daar verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat betekent dat je niet langer je geluk uitstelt tot een externe factor verandert, maar dat je zelf de energie belichaamt waarin je wilt leven.

En precies op dat moment begint het universum te werken in jouw voordeel. Niet omdat je eindelijk ‘het juiste hebt gedaan’, maar omdat je niet langer handelt vanuit een gebrek dat moet worden opgevuld. Je wórdt de energie van liefde, vertrouwen en overvloed, en daarmee trek je situaties en relaties aan die daarbij passen. Niet door te forceren, maar door echt te zijn wie je diep van binnen al bent.

“Hoe langer je in de verkeerde trein blijft zitten, hoe duurder het wordt om thuis te komen.”

Waarom je manifestaties uitblijven

Je hebt er alles aan gedaan. Je hebt gevisualiseerd, je intenties helder gezet, affirmaties gebruikt, misschien zelfs tekens gevraagd aan het universum. En toch verandert er niets. De relatie waar je zo naar verlangt blijft uit, je droomleven lijkt maar niet dichterbij te komen, en in plaats van vertrouwen voel je steeds meer frustratie en ongeduld.

Deze frustratie ontstaat omdat je diep van binnen nog steeds ervaart dat wat je wilt buiten jezelf ligt. Je kijkt naar je leven en ziet vooral dat het er nog niet is. En juist dát is wat je blijft manifesteren: het gevoel van wachten, het gevoel van tekort, het gevoel dat er nog iets moet gebeuren voordat je gelukkig kunt zijn. Hoe meer je verlangt naar iets dat nog niet gematerialiseerd is, hoe verder het lijkt.

Manifesteren werkt niet vanuit hunkering of hoop, maar vanuit een diep innerlijk weten. Niet door te doen alsof of jezelf af te leiden totdat het komt, maar door werkelijk die energie te belichamen.

• In plaats van te wachten op liefde, wórd liefde. Niet alleen in je gedachten, maar in hoe je beweegt, hoe je spreekt, hoe je jezelf voelt in verbinding met anderen.
• In plaats van te wachten op erkenning, wórd iemand die zichzelf erkent. Door jezelf zichtbaar te maken, jouw waarheid te spreken en jouw ruimte in te nemen zonder te zoeken naar bevestiging.
• In plaats van te wachten op verandering, leef alsof je al in die realiteit bent. Niet door te forceren of te ‘doen alsof’, maar door elke dag keuzes te maken vanuit de energie waarin je wilt leven.

Je manifestatie blijft uit omdat je je onbewust nog vasthoudt aan de overtuiging dat het iets is wat buiten jezelf ligt—iets wat nog moet komen, iets wat nog moet veranderen. Je wéét misschien dat dit niet zo is, maar zolang je dit nog niet voelt, blijft de realiteit om je heen dit bevestigen. De sleutel ligt niet in het najagen van iets buiten jezelf, maar in volledig zijn wat je wilt ervaren.

Op het moment dat je stopt met wachten, stopt met forceren, stopt met kijken naar wat er nog niet is—precies dan opent zich de ruimte waarin het moeiteloos naar je toe kan komen. Niet omdat je ‘hard genoeg gemanifesteerd’ hebt, maar omdat je eindelijk stopt met vechten tegen het moment waarin je nu bent. Jij bént de beweging waar je op wacht.

Jezelf trainen in vertrouwen en loslaten

Het doorbreken van oude patronen en het loslaten van frustratie en onrust gebeurt niet in één keer. Het vraagt om dagelijkse oefening om je bewust te worden van waar je jezelf tegenhoudt, klein houdt en vasthoudt aan die oude, te kleine jas. Het vraagt om het ontwikkelen van een diep vertrouwen, niet alleen in je hoofd, maar in elke cel van je lichaam. Niet alleen ‘weten’ dat alles zich zal ontvouwen zoals het bedoeld is, maar dit voelen en belichamen, zodat je er niet langer naar hoeft te zoeken, maar je het bent.

In mijn programma Stevig op Jezelf Staan krijg je een houvast om jezelf dagelijks te trainen in die bewustwording. Je leert jezelf en je emoties te accepteren, zodat je de onrust kunt loslaten en niet langer blijft wachten op iets buiten jezelf om je compleet te voelen. Door jezelf op een diep niveau te herprogrammeren, leer je vanuit vertrouwen te leven in plaats van angst en tekort.

Wil je onderzoeken waar jij jezelf nog tegenhoudt en hoe je hierin kunt groeien? Plan dan een intakegesprek in om even te sparren, te ontdekken wat jou blokkeert en hoe ik je hierbij zou kunnen helpen.

Als mijn artikelen en podcasts je raken en je voelt dat je iets wilt teruggeven, is het mogelijk om een kleine donatie te doen. Ik zie dit als een uitwisseling van energie; jouw bijdrage helpt mij om deze inzichten en boodschappen te blijven delen en anderen te inspireren. (5,-, 10,- of 25,- doneren) Als je deelt wat jou bezighoudt, kan ik ook inspelen op deze vraag of energie. Energie is altijd in beweging, en door te geven en te ontvangen blijft die flow in balans.

Liefs, Fanny